پیش از تجاری‌سازی غذای حیوانات خانگی، گربه‌ها بیشتر با باقی‌مانده‌های غذای انسان تغذیه می‌شدند. در آن زمان اطلاعات زیادی درباره نیازهای تغذیه‌ای آن‌ها در دسترس نبود. در کتابی از گوردون استیبلز، پزشک اسکاتلندی در سال ۱۸۷۷، آمده که گربه‌ها باید دو ظرف داشته باشند: «یکی برای آب و دیگری برای شیر». و او فرنی همراه با شیر را صبحانه‌ای عالی برای گربه‌ها می‌دانست.
از اینجا بود که رابطه‌ی گربه‌ها و شیر بیشتر در ذهن جمعی انسان‌ها نهادینه شد و از طریق نقاشی‌ها، کتاب‌ها، فیلم‌ها و کارتون‌ها که همگی گربه‌هایی عاشق شیر را نشان می‌دادند، به یک فرهنگ تبدیل شد. حتی کلیشه‌ی معروف گربه‌ی ولگردی که از باران نجات پیدا می‌کند و از دست یک فرد مهربان نعلبکی پر از شیر دریافت می‌کند، بخشی از این تصویرسازی است.
با وجود تداوم باور عمومی مبنی بر ارتباط گربه‌ها و شیر، جولیا هنینگ، دانشجوی دکترا در رشته رفتارشناسی گربه‌سانان در دانشگاه آدلاید، می‌گوید پژوهش‌های علمی نشان می‌دهند که گربه‌ها اصلاً نباید شیر بنوشند.
گربه‌ها مثل تمام پستاندارها زندگی را با نوشیدن شیر مادر آغاز می‌کنند؛ اما پس از دوران تولگی، شیر دیگر هیچ‌گونه ضرورت تغذیه‌ای برای آن‌ها ندارد.
بدن بچه گربه‌ها به دنبال از شیر گرفته‌شدن (معمولاً در سن ۶ تا ۱۲ هفتگی)، تولید را متوقف می‌کند که برای هضم لاکتوز موجود در شیر لازم است، متوقف می‌کند. برای بیشتر گربه‌ها این اتفاق به معنی عدم تحمل لاکتوز است. البته درست مثل انسان‌ها، میزان این حساسیت در هر گربه بسته به میزان آنزیمی که بدنش به‌طور طبیعی تولید می‌کند، متفاوت است.
بااین‌حال، نباید با عجله به بچه گربه‌ها شیر بدهید. تنها به این دلیل که آن‌ها می‌توانند لاکتوز را در کودکی هضم کنند، به این معنی نیست که باید شیر گاو بخورند. گربه‌ها حیوانات بسیار کوچک‌تری نسبت به گاو هستند و به همین تناسب، میزان لاکتوز در شیر مادر گربه بسیار کمتر از شیر گاو است. بهترین گزینه این است که بچه‌گربه از شیر مادرش تغذیه کند یا اگر در دسترس نیست، از شیرخشک مخصوص بچه‌گربه‌ها استفاده شود.
عدم تحمل لاکتوز تنها دلیل برای ندادن شیر به گربه‌ها نیست. هرچند نادر است، اما برخی گربه‌ها ممکن است به شیر یا فرآورده‌های لبنی حساسیت یا آلرژی پیدا کنند.
لاکتوز نوعی قند است. زمانی که نتواند تجزیه شود تا جذب جریان خون شود، به مسیر خود در روده‌ها ادامه می‌دهد و به کولون (روده بزرگ) می‌رسد؛ جایی که باکتری‌های بدن آن را تخمیر می‌کنند. این فرآیند تخمیر، لاکتوز را به اسیدها و گازهایی تبدیل می‌کند که باعث بروز علائم ناخوشایندی از جمله تولید گاز بیش از حد، نفخ، یبوست، درد شکمی و گاهی تهوع و استفراغ می‌شود. در گربه‌ها، رایج‌ترین علامت مشاهده‌شده اسهال است.
اسهال مزمن یا مداوم می‌تواند عوارض بیشتری مثل کم‌آبی بدن، به‌هم‌خوردن تعادل الکترولیت‌ها و سوء‌تغذیه را به دنبال داشته باشد و در برخی موارد حتی ممکن است تهدیدکننده‌ی زندگی باشد. گربه‌هایی که به طور منظم شیر یا لبنیات را به عنوان بخشی از رژیم غذایی خود مصرف می‌کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این مشکلات سلامتی قرار دارند.
