به گزارش باخیش خبر به نقل از خبرگزاری فارس- تبریز: در شهری که آدم‌ها هر روز از کنار هم عبور می‌کنند بی‌آنکه بدانند دل دیگری چه می‌کشد، جوانی از تبریز تصمیم گرفت عبور نکند؛ بایستد، ببیند، و باری از دوش کسی بردارد. او قهرمانی را نه در سکوهای مسابقه، که در سکوت یک کار خیر جست‌وجو کرد. آن‌جا که هیچ تماشاگری نبود، اما دستی از بند رهایی یافت، دلی آرام گرفت و مادری دوباره لبخند زد.کریم صادقنام لاله، مربی کاراته و سرپرست تیم ملی نوجوانان ایران، ترجیح داد به جای دیده شدن در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر، نامش در دل یک خانواده‌ی شکسته بدرخشد؛ خانواده‌ای که حالا با نفس‌های دوباره پدر، زندگی را از نو آغاز کرده‌اند.
قهرمانی نه بر سکو، که در سکوت یک کار خیردر روزگاری که برخی برای دیده شدن، سراغ رنگ و نور و بیلبورد می‌روند، مردی جوان از تبریز راهی دیگر برگزید؛ راهی که مقصدش نه شهرت، بلکه شرافت بود. او تصمیم گرفت نامش نه بر تابلوهای تبلیغاتی، که در قلب یک مادر، نگاه نگران یک کودک و لبخند یک خانواده ثبت شود.قهرمانی به سبک انسانیتکریم صادقنام لاله، مربی اخلاق‌مدار و سرشناس کاراته، سرپرست تیم ملی نوجوانان ایران و مؤسس یکی از باشگاه‌های فعال ورزشی تبریز، امسال تصمیمی متفاوت گرفت. او هزینه‌ای را که هر تابستان صرف تبلیغات شهری باشگاه خود می‌کرد، به آزادی یک زندانی جرایم غیرعمد اختصاص داد.وی در این باره می‌گوید: هر سال تابستان، مثل خیلی از باشگاه‌ها، هزینه زیادی برای بنرهای تبلیغاتی می‌دادم؛ با عکس قهرمان‌ها، تخفیف کلاس‌ها، مکان برگزاری و… اما امسال دلم نخواست روی دیوارهای شهر دیده شوم؛ خواستم در دل کسی جا بگیرم. فکر کردم شاید تبلیغی که با اشک شوق یک مادر همراه است، از هزار بنر ماندگارتر باشد.
از بنر تا بند؛ از تشک تا زندگیرزمی کار تبریزی با همراهی ستاد دیه آذربایجان شرقی، پرونده‌ای را انتخاب کرد که صرفاً به‌دلیل ناتوانی در پرداخت دیه، انسانی را پشت میله‌های زندان نگه داشته بود. با حمایت این مربی خیر، درهای زندان به روی آن فرد گشوده شد و خانواده‌ای طعم رهایی را چشید.کریم صادقنام لاله که سال‌هاست در کنار آموزش فنون رزمی به نوجوانان، فرهنگ نظم، تمرکز و احترام را نیز ترویج می‌دهد، این بار درسی بزرگ‌تر داد: ما یاد گرفته‌ایم در میدان مسابقه با قدرت بایستیم، اما گاهی باید کنار یک انسان بایستیم، نه مقابلش. باید دست بگیریم، نه ضربه بزنیم.
باشگاهی برای ساختن قهرمانان واقعیباشگاه وی امروز تنها محل تمرین کاراته نیست؛ مدرسه‌ای است برای پرورش انسان‌هایی که قهرمانی را فقط در قالب مدال نمی‌فهمند، بلکه در کمک به همنوع، در همدلی و فداکاری معنا می‌کنند.وی می‌گوید: شاید نتوانیم همه زندانیان جرایم غیرعمد را آزاد کنیم، اما اگر هر کس به اندازه وسعش قدمی بردارد، دنیا جای بهتری می‌شود. اگر به جای یک بیلبورد تبلیغاتی، یک قبض دیه پرداخت شود، معجزه اتفاق می‌افتد.اقدامی کوچک؛ اثری ماندگاروی تصمیم دارد این اقدام را به سنتی سالانه تبدیل کند و به مرور، کمک‌های بیشتری را به آزادی زندانیان اختصاص دهد.
۷۷ زندانی آزادشده از آغاز سالرسول تقی‌پور، مدیر ستاد دیه آذربایجان شرقی، نیز در تمجید از این حرکت گفت:از ابتدای سال تاکنون، ۷۷ زندانی جرایم غیرعمد در استان با مشارکت مردم و خیرین آزاد شده‌اند. اما اقدام آقای صادقنام ویژگی خاصی دارد؛ این‌که از دل جامعه ورزش، از میان نسل جوان، چنین نوری برخاسته است. وقتی یک مربی جوان تصمیم می‌گیرد تبلیغاتش را با کمک به آزادی یک زندانی جایگزین کند، پیامی روشن به جامعه می‌فرستد: قهرمانی یعنی انسان بودن.وی افزود: این قبیل اقدامات نه‌تنها باری از دوش خانواده‌ها برمی‌دارد، بلکه به نسل آینده ما درس انسانیت می‌آموزد. شاگردان چنین مربیانی، قهرمانان واقعی فردای این سرزمین‌اند.
و این، معنای واقعی قهرمانی است…قهرمانی همیشه با مدال و سکو معنا نمی‌شود؛ گاهی در سکوت یک بخشش، در برق اشک‌های شوق، و در لبخند بازیافته یک کودک نهفته است. گاهی قهرمان کسی است که از میان هیاهوی دیده شدن، انتخاب می‌کند که نادیده بماند تا نوری شود در زندگی دیگری.کاری که کریم صادقنام لاله انجام داد، نه فقط آزادی یک زندانی، بلکه یادآوری یک ارزش بود، این‌که انسان بودن، فراتر از حرفه، مقام یا شهرت است.
او نشان داد که یک حرکت ساده، می‌تواند زندگی را به جریان بیندازد، امید را زنده کند و الگویی باشد برای نسلی که باید بیاموزد قهرمانی، در قلب مهربان آدم‌هاست.باشد که این شعله کوچک، نوری شود در مسیر دیگران؛ و باشگاه‌هایی مانند باشگاه این مربی متعهد، نه فقط جای پرورش جسم که خانه‌های پرورش روح و اخلاق باشند. چرا که در نهایت، آن‌چه از ما می‌ماند، نه افتخارات ظاهری، بلکه رد نیکی‌هایی است که بر دل‌ها نقش بسته است.
