دیروز فرصتی شد تا یکبار دیگر سفری به چابهار داشته باشم. اسم چابهار در ذهن هر شنونده ای نکته ای را تداعی میکند. چه آنجا را دیده باشی و چه نه این موضوع بر همگان صدق میکند. موج های دریا، نخل های بلند، موز و انبه، قایق و ماهی، منطقه آزاد و هر پدیده جذاب دیگر که ماهیت این منطقه را نشان می دهد. اما برای من، چابهار فقط یک مفهوم دارد … سرزمین مردمان استثنایی، انسانهایی خاموش و آرام اما ارزشمند.
کافی است مدتی را در این سرزمین سپری کرده باشی تا معنی و مفهوم این جملات را درک کنی. برای فردی که زندگی کاری خود را از پیام آوری در روستا تا خدمت در شبکه بهداشت به مدت ۶ سال در این منطقه گذرانده، عمق این واژه ها آنقدر سرشار است تا لحظه شماری کنی که یکبار دیگر فرصت دیدن این پهنه آبی خاکی از ایران را بدست آوری. اینجا شهر دوم من است و مردمانش همشهری های دوست داشتنی.
بیماری تب دانگ در سال جاری، نکته دیگری است که جدیدا در اذهان، نام چابهار را به میان آورده و همین دلیل باعث شد تا مرکز مدیریت بیماریهای واگیر، همایشی وزین با حضور نخبگان نظام سلامت در این شهر برپا کند. از مسئولین استانی و اعضای هیات علمی گرفته تا مدیران کل وزارتی. حضور معاون بهداشت وزارت بهداشت و دکتر واعظ مهدوی در کنار نامهای دیگر چون دکتر گویا، دکتر طباطبایی و دکتر باقر کرد اهمیت این نشست را بیشتر نشان می دهد. اما در این بین چهره نام آشنای حوزه بهداشت دکتر ملک افضلی جلوه ای دیگر به اجلاس داده بود.
دو روز کارگاه فشرده فرصتی مناسب برای نظام سلامت بود تا ابعاد مختلف این بیماری را بررسی و راهکارهای مختلف را تحلیل کنند.
علیرغم ایجاد منطقه آزاد در دهه های گذشته و پیش بینی رشد و توسعه اقتصادی، مردمان این منطقه جز گرد و خاک و شرجی هوا و از همه مهمتر بی آبی سهمی نبرده اند و هر بازدید و کارگاه و اجلاسی برای آنها بی حاصل بوده. ولی اینان همچنان مهمان نوازی می کنند و بی ادعا محبت می آفرینند. بارها گفته ام و اینبار نیز تکرار می کنم، لمس برخی صفات انسانی که ما ایرانیان را بدانها می شناسند، در این خطه معنی واقعی خود را پیدا می کند. دمشان گرم
مهدی زنگنه بایگی سرپرست مرکز مدیریت شبکه معاونت بهداشت وزارت بهداشت
