اسفندماه دو سال قبل، درگیری خونینی در خیابان قزوین به ماموران گزارش شد. پلیس متوجه شد درگیری بین دو نفر اتفاق افتاده، که یکی از آنها نوجوان است. پسر نوجوان که آرش نام دارد و طرف مقابل دعوا که مردی به نام جواد بود، در بیمارستان بستری شدند و جواد یک روز بعد از بستری شدن جانش را از دست داد.
آرش بعد از بهبود نسبی مورد بازجویی قرار گرفت و گفت: شب حادثه جواد وانتش را مقابل خانه ما پارک کرده و پارکینگ بسته شده بود. ما چند بار زنگ زدیم و از او خواستیم ماشنش را بردارد اما نیامد و سر این موضوع با هم درگیر شدیم. جواد با ضربات متعدد چاقو من را زد و طوری شد که با آمبولانس به بیمارستان منتقل شدم.
پسر نوجوان گفت: قبول دارم که من هم به او ضربه زدم اما ضرباتی که من زدم آنقدر شدید نبود که باعث مرگ جواد شود.
با تکمیل تحقیقات و صدور کیفرخواست، پرونده برای رسیدگی به شعبه دوم دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. در جلسه رسیدگی، کیفرخواست علیه متهم خوانده شد. سپس اولیای دم در جایگاه قرار گرفتند و خواستار مجازات قصاص برای متهم شدند. وقتی نوبت به متهم رسید، او گفت: اتهام را قبول ندارم. ضرباتی که من خورده بودم آنقدر شدید بود که مرا با آمبولانس به بیمارستان بردند. در حالی که جواد با ماشین خودش به بیمارستان رفت. او جراحت زیادی نداشت.
متهم گفت: وقتی در بیمارستان بودم، شنیدم جواد از روی تخت افتاده و شاید علت مرگش همین است.
به این ترتیب، پرونده برای تحقیق دوباره به دادسرا فرستاده شد. تحقیقات جدید بازپرس نشان داد مقتول یک روز بعد از بستری از روی تخت به زمین افتاده و طحالش پاره شده است. به این ترتیب، پزشک معالج او احضار شد. این پزشک گفت: مریض را من بستری کردم. آثار ضرباتی روی بدنش داشت. حالش نسبتاً خوب بود. بعد از شیفت کاری به خانه رفتم و صبح که برگشتم پرستار به من گفت مریض فوت کرده است. گفت او از روی تخت افتاده است.
این بار بازپرس، پرستاران بخش را احضار کرد و آنها نیز اظهار داشتند مقتول شب‌هنگام از روی تخت به زمین افتاد و چند ساعت بعد هم فوت کرد.
پزشکی قانونی تایید کرد علت فوت پارگی طحال بوده است و مشخص شد این پارگی ناشی از برخورد مقتول با زمین است. همچنین پزشکی قانونی اعلام کرد ۴۰ درصد قصور پزشکی در مرگ مقتول نقش داشته است.
به این ترتیب، با تکمیل دوباره تحقیقات، پرونده در شعبه ۱۳ رسیدگی شد. در جلسه رسیدگی، پزشک معالج به قضات گفت: شب قبل از مرگ حال بیمار خوب بود. من با اطمینان از اینکه او در وضعیت پایداری است از بیمارستان خارج شدم. صبح که برگشتم پرستار به من گفت فوت کرده است. ابتدا به من گفته نشد او از تخت به زمین پرت شده اما بعد از چند ساعت متوجه شدم مریض نیمه‌شب از تخت به زمین افتاده و آسیب دیده است.
سپس متهم در جایگاه قرار گرفت. او گفت: من برای دفاع از خودم دست به چاقو بردم. جواد آنقدر به من ضربه زده بود که مدت‌ها در بیمارستان ماندم تا بهتر شدم. من ضربه‌ای که منجر به مرگ شود، نزدم.
در پایان، قضات برای تصمیم‌گیری وارد شور شدند.
