دست‌ها و بدن تیغ‌دار و شاخ مانند این مانتیس فقط ظاهری نیستند، بلکه ابزارهایی واقعی و موثر برای شکار به شمار می‌روند. این حشره به انسان آسیبی نمی‌رساند و بیماری منتقل نمی‌کند، اما نقش مهمی در کنترل جمعیت حشرات دیگر دارد.
بدن کشیده و ویژگی‌های اغراق‌شده این نوع مانتیس باعث می‌شود در نگاه اول تشخیصش سخت باشد؛ توانایی نشستن بی‌حرکت و استتارش نیر فوق‌العاده است. هر بخش از بدن این جانور یا برای مخفی شدن است یا برای شکار؛ سرش نیز که تقریباً ۱۸۰ درجه می‌چرخد همراه با چشم‌های بزرگ، امکان رصد حرکات طعمه را با دقت بالا فراهم می‌کند. مانتیس صورتی بیشتر در مناطق خشک و آفتابی با گیاهان پراکنده یا علف‌های بلند دیده می‌شود و معمولاً در تنهایی زندگی می‌کند، بنابراین دیدنش در طبیعت شانس می‌خواهد.
این حشره صبور است و ساعت‌ها بی‌حرکت می‌نشیند تا طعمه نزدیک شود. وقتی پروانه، مگس یا سوسکی به آن نزدیک می‌شود، با سرعتی شگفت‌آور دست‌های جلویی خود را برای گرفتن آن به کار می‌گیرد و تقریباً هیچ طعمه‌ای از دستش فرار نمی‌کند. معمولاً در سپیده‌دم و غروب فعال‌تر است؛ یعنی زمانی که نور کمتر است. با اینکه ظاهری ظریف و لطیف دارد، بدنش کاملاً برای شکار ساخته شده و هر حرکت و ویژگی آن در خدمت بقای حشره است.
