نیلوفر حامدی، خبرنگار در شرق نوشت: در پی انتشار گزارشی مبنی بر سردرگمی خانواده‌ها به دنبال تعطیلی بخش IVF بیمارستان آبان و پیدا نشدن جنین‌های موجود در این بیمارستان، مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران اعلام کرد که مخازن نگهداری جنین در بخش IVF بیمارستان آبان فعال بوده و شرایط نگهداری مناسب است.
محمدرضا فرنقی‌زاد، مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران، در حالی احتمال گم شدن جنین‌ها را رد کرده است که چند خانواده در گفت‌و‌گویی از جابه‌جا شدن جنین‌های خود خبر داده‌اند. خانواده‌ها می‌گویند پس از انتشار گزارش شرق، بیمارستان کمی تکانی خورده و اخباری به گوش می‌رسد که وزارت بهداشت نماینده‌اش را برای بررسی موضوع به این بیمارستان فرستاده است.
حوالی اردیبهشت امسال بخش درمان ناباروری (IVF) بیمارستان آبان به‌طور ناگهانی تعطیل شد. مرکزی که با مدیریت دکتر «الف.الف» و «میم.میم» اداره می‌شد، پس از تعطیلی یا پایان مهلت اجاره، همکاری‌شان به‌عنوان جنین‌شناس با این مرکز قطع شد، اما کسی در آن ساختمان عریض و طویل نیازی ندید به خانواده‌هایی که تخمک و اسپرم فریز کرده بودند، خبری بدهد. همین موضوع سبب شد تا خانواده‌ها یا از طریق تماس پزشک خود و یا با مراجعه حضوری به بیمارستان متوجه این اتفاق شوند و تصمیم بگیرند که جنین‌هایشان را به مرکز دیگری منتقل کنند. اقدامی که برای بسیاری از خانواده‌ها با معطلی‌های سه‌هفته‌ای همراه شده بود.
یک روز پس از انتشار این گزارش، محمدرضا فرنقی‌زاد، مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران اعلام کرد که بر اساس گزارش‌های بازرسی‌های انجام‌شده، مخازن نگهداری جنین در بخش IVF این بیمارستان فعال بوده و جنین‌ها در شرایط مطلوب نگهداری می‌شوند. او حتی به مادری اشاره کرد که جنینش را تحویل گرفته است؛ مادری که روز گذشته مراجعه کرده بود، امروز جنین خود را تحویل گرفت و هیچ مشکلی در این زمینه گزارش نشده است. مدیر روابط عمومی دانشگاه اعلام کرد که: «بازرسان دانشگاه به مدیر بیمارستان تاکید کرده که پیش از هر گونه تعطیلی احتمالی، باید انتقال جنین‌ها به مراکز معتبر دیگر انجام شده و والدین از این موضوع به‌طور کامل مطلع شوند».
به گفته او، بیمارستان موظف شده است یک شماره تماس ۲۴ ساعته برای پاسخگویی به مراجعان راه‌اندازی کند که به‌زودی اعلام خواهد شد. که البته همین یک جمله دو نکته روشن را ثابت می‌کند. در وهله نخست نشان می‌دهد تعداد خانواده‌های معترض به وضعیت فعلی قابل توجه است. دوم هم اینکه بیمارستان تا قبل از این گزارش هیچ اقدامی نکرده بود و همین هم سبب سردرگمی خانواده‌ها شده بود.
این صحبت‌ها در حالی است که پس از پیگیری‌های «شرق» و انتشار این گزارش، خانواده‌هایی از تماس بیمارستان خبر دادند. یکی از این مادران به شرق می‌گوید: «گزارش که منتشر شد به ما زنگ زدند که بیایید جنین را تحویل بگیرید. من هم راهی بیمارستان شدم. اما وقتی جنین را در تانک‌های مخصوص به بیمارستان بعدی تحویل دادم، آن‌ها اسم روی آن را خواندند و مشخص شد که جنین اشتباهی را به من تحویل داده‌اند».
این زن امروز مجددا به بیمارستان مراجعه کرد و توانست بالاخره جنین اصلی را پیدا کند: «ابتدا بیمارستان اصرار می‌کرد که من فقط یک نی (ابزار مخصوصی که جنین فریز شده را به آن متصل می‌کنند) دارم در حالی که من مطمئن بودم دو تا دارم. با دکترم حرف زدم و او تایید کرد. آن‌ها مجددا گشتند و بالاخره بعد از چند ساعت جنین اصلی را تحویلم دادند».
بیمارستان آبان از خانواده‌ها نامه‌ای هم گرفته که هیچ‌گونه مسئولیتی در زمینه این انتقال‌ها نداشته باشد: «مجبور شدیم نامه‌ای امضا کنیم که در آن نوشته شده بیمارستان مسئولیتی در قبال جنین‌های ما و سلامتشان ندارد. من یک بچه دارم و نمی‌خواهم فعلا انتقالی انجام دهم اما به بقیه خانواده‌هایی فکر می‌کنم که سال‌ها در این بیمارستان سرمایه مادی و معنوی خود را گذاشته بودند و حالا حتی مشخص نیست که جنین‌شان سالم باشد».
او حتی از بیمارستان طلب هم دارد، ولی کسی به حرف هایش توجهی نکرده است: «من سال ۹۸ IVF کردم و حدود سی میلیون پرداختم. پس از آن سالی نزدیک به دو میلیون هم به بیمارستان آبان دادم. آخرین بار دی ۱۴۰۳ پول پرداخت کردم و با توجه به تعطیلی این بخش، بیمارستان به من بدهکار است. اما کسی هیچ توجهی به مطالبه به حق من ندارد».
او البته جزو خانواده‌های خوش شانسی بود که بالاخره جنینش را پیدا کرد. «میم» اما هنوز با پرتابل تانک ازت که مخصوص نگهداری جنین است بین آبان و بیمارستان بعدی در حال رفت‌و‌آمد است: «گزارش شما باعث شد اینجا یک تکانی بخورد. فردایش سریع جنین من را دادند اما به بیمارستان که بردم فهمیدند اسم اشتباهی نوشته شده است». او می‌گوید از بیمارستان آبان شکایت هم کرده است: «من شکایت کردم و تا آخر هم پای این ماجرا هستم. ولی کاش در این مجموعه عظیم وزارت بهداشت یک نفر به حرف ما هم گوش می‌داد و به فکر حق ضایع شده ما بود».
