به گزارش باخیش خبر ، عصر امروز آیین معرفی و جشن امضای مجموعه آثار نفیسه روشن همراه با رونمایی از تازه ترین اثر ایشان رمان باقلوای گس در محل کتابشهر تبریز برگزار شد.
وحید حسنی، نویسنده و دستیار مرکز آفرینش‌های ادبی، در جشن امضای رمان “باقلوای گس” به اهمیت بومی‌نویسی در ادبیات اشاره کرد. او معتقد است که تبریز به عنوان یک شهر تاریخی و فرهنگی، باید وقایع و داستان‌های خود را روایت کند تا هویت آن حفظ شود.
حسنی با تأکید بر توانایی جوانان نویسنده تبریزی، بر لزوم شکل‌گیری جمعی از نویسندگان تأکید کرده و خواستار افزایش تعداد آثار بومی و محلی شد.
او همچنین به تأثیر عمیق محیط و فرهنگ بر نویسندگی اشاره کرد و گفت: شعر، فرهنگ و ادبیات، موسیقی، خوشنویسی و… بیش از ۲۰۰ سال در اقلیم و رفتار حضور داشته است.
وی گفت: هر رفتاری که ۲۰۰ سال در یک اقلیم باشد جزو ژن آن منطقه می شود فلذا فضای فرهنگی حاکم بر فرهنگ آذربایجان و پاتوق‌های فرهنگی و جمع نویسندگان آن ریشه دار است.
داوود امیریان، نویسنده تبریزی و دارنده نشان درجه یک هنری، در مورد نقش طنز در ادبیات آذربایجان گفت: مردم آذربایجان ملت شادی هستند.
او با اشاره به ادبیات غنی آذربایجان که پر از کنایه، طنز و مطایبه است، بر این باور است که داستان‌های بومی می‌توانند به خوبی روحیه شاد و شوخ‌طبع مردم این دیار را منعکس کنند.
امیریان به تأثیر داستان‌های بومی در انعکاس فرهنگ و هویت مردم آذربایجان اشاره کرد و گفت: این داستان‌ها باید روایت شوند تا هویت ما حفظ شود.
وی با بیان اینکه روشن چراغ اول را در جغرافیای زنان طنز نویس روشن کرده افزود: ما بانوی طنز نویس در ایران خیلی کم داریم و خدا را شکر می کنیم که ایشان از تبریز طلوع کردند و امیدواریم بانوان دیگر نیز از ایشان الگو بگیرند.
وی با اشاره به داستان دو جلد کتاب طنز موفق مربای گل و مربای انار نفیسه روشن که زندگی یک خانواده تبریزی را روایت می کند، گفت: از خواندن رمان باقلوای گس ایشان نیز لذت بردم.
نفیسه شیرین، نویسنده رمان “باقلوای گس”، موضوع مهاجرت را در این رمان به تصویر کشیده است. او هدف خود را از انتخاب این موضوع، ارائه یک دیدگاه طنز به چالش‌های مهاجرت عنوان کرد.
شیرین بیان کرد که با استفاده از طنز، می‌خواهد تلخی‌های موجود در موضوع مهاجرت را کاهش دهد و نشان دهد که این تجربه همیشه با چالش‌ها و موانع همراه است.
او همچنین به چالش‌های پیش روی خود در انتشار کتاب‌هایش اشاره کرد و گفت: پیدا کردن ناشر خوب خیلی موثر است و نقش تعیین‌کننده‌ای در تبلیغ و دیده شدن اثر دارد.
او ادامه داد : رمان طنز خیلی کم است و دیده شدن رمان طنز نیازمند حمایت بیشتر است.
بومی‌نویسی در داستان “باقلوای گس” و دیگر آثار ادبی آذربایجان، نه تنها به بازتاب فرهنگ و هویت مردم این منطقه کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به عنوان ابزاری برای انتقال تجربیات و چالش‌های روزمره به نسل‌های آینده عمل کند. حمایت از نویسندگان بومی و انتشار آثار آن‌ها می‌تواند به غنای ادبیات ایران و معرفی فرهنگ غنی آذربایجان به جهان کمک کند. بنابراین، ضرورت دارد تا علاوه بر نویسندگان، نهادهای فرهنگی و اجتماعی نیز در حمایت از این حرکت ادبی گام بردارند.
