«کشورمان ایران، با برخورداری از ذخایر عظیم نفت و گاز، همواره از بازیگران اصلی و مطرح حوزه انرژی در دنیا بوده و با آنکه طی سال‌های اخیر، آماج بی‌رحمانه‌ترین محدودیت‌ها و تحریم‌های یکجانبه از سوی آمریکا قرار داشته، با بهره‌گیری از دیپلماسی قوی و اتخاذ راهبردهایی منحصربه‌فرد، نقش، جایگاه و اعتبار خود را در عرصه انرژی جهانی حفظ کرده است. این اعتبار، زمانی اهمیتی دوچندان می‌یابد که بدانیم نیاز جهانی به منابع انرژی پایدار و قابل اعتماد، روند صعودی و افزایشی داشته است.
آنچه در این میان به‌خوبی مشهود و ملموس است، آنکه صنعت گاز به‌عنوان یکی از منابع انرژی مطمئن و پاک، از دارایی‌های ارزشمند و راهبردی اعضای مجمع کشورهای صادرکننده گاز (جی‌ئی‌سی‌اف) به‌شمار می‌رود که در شرایط کنونی و دوره گذار از انرژی، می‌تواند به‌عنوان یک برگ برنده، افزون بر رشد و توسعه سیاسی و اقتصادی، سبب ایجاد هم‌افزایی میان صاحبان این انرژی شود.
به اعتقاد من، اساس شکل‌گیری اوپک و جی‌ئی‌سی‌اف، افزون بر تنظیم بازار، افزایش هم‌افزایی و سیاست‌زدایی در حوزه انرژی است که سیاست ایران در این خصوص، به‌ویژه در بخش گاز، بر محور توسعه همکاری‌های اقتصادی – سیاسی، وابستگی متقابل و استفاده از این انرژی به‌عنوان منبعی پاک و مطمئن می‌چرخد.
ایران به‌رغم مواجهه با محدویت‌های داخلی از یک سو و تحریم‌های یکجانبه آمریکا از سوی دیگر، همیشه بر صادرات گاز به کشورهای ترکیه و عراق پایبند بوده و هیچ‌گاه از این امتیاز، بهره‌گیری سیاسی نکرده است و اعتقادی به استفاده ابزاری از این انرژی ندارد، بلکه همواره تلاش کرده منابع گازی خود را ابزاری برای تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و جهانی قرار دهد.
در تکمیل این گفتار لازم است بگویم حال که دنیا در حال گذار از انرژی فسیلی به سوخت‌های پاک است، گاز طبیعی به‌عنوان سوختی با آلایندگی کمتر در مقایسه با نفت و زغال‌سنگ می‌تواند نقشی تأثیرگذار در این گذار داشته باشد، بنابراین اعضای جی‌ئی‌سی‌اف یا همان اتاق فکر و طراح اصلی این راهبرد، قادرند با ایجاد هاب منطقه‌ای گاز، سرمایه‌گذاری مشترک و انتقال دانش و فناوری، این تعامل و هم‌افزایی متقابل را عینیت بخشند، ضمن آنکه کشورمان ایران نیز به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران این مجمع، افزون بر ارائه پیشنهادها و همسویی با سایر اعضا، به دفاع از منافع مشترک کشورهای صادرکننده گاز نیز خواهد پرداخت.»
* وزیر نفت
