به گزارش خبر فوری، در وضعیتی که حوزه فرهنگ و هنر کشور از ضعف شدید مالی رنج می‌برد و تمامی نقد و نظرها نیز نتوانسته تغییر چندانی در سهم بودجه این بخش داشته باشد، به نظر می‌رسد بخش خصوصی می‌توانست مانند ناجی این وضعیت بحرانی عمل کرده و برخی از کمبودها را جبران کند.
اما فعالیت پلتفرم‌ها چه در عرصه تولید فیلم و چه در برنامه‌ها و رئالیی شوها گواه بزک برای فروش بیشتر است.فارغ از اینکه آن محتوا تأثیر سازنده‌ای دارد یا نه.
اغلب رئالیتی شوها بدون خلاقیت و با صرف هزینه‌های هنگفت در چیدمان دکور، دعوت از مهمانان و همچنین دستمزد چهره‌هایی که در آن‌ها حضور می‌یابند، بیشتر از آموزش جامعه به سرگرمی‌های دم دستی تبدیل شده‌اند.
به عنوان مثال برنامه شفرونی در دو بخش اول خود تم‌های غذا، لباس و موسیقی دو کشور مکزیک و هند را انتخاب کرد و چهره‌های ایرانی می‌آیند تا در این برنامه با شوخی و خنده غذای خارجی بپزند و داوری شوند.رفتارهای شرم آور مهمانان و شوخی‌های بی‌مهابا با یکدیگر موجب شده مخاطب این احساس را داشته باشد که این برنامه صرفاً برای چهره‌ها منبع درآمد است و بر خلاف ادعایشان هیچ مسئولیت اجتماعی را عهده‌دار نیستند.
اجرای فوق العاده رئال برنامه و بی‌توجهی به دیالوگ‌ها چنین برنامه پرخرجی را در حد دورهمی در پارک سرکوچه تنزل داده است. غافل از اینکه در چنین وضعیت اقتصادی هزینه گزافی برای برنامه‌ای که نه به دنبال ترویج هویت ایرانی است و نه طنز آموزنده دارد، صرف شده است و مخاطب نیز از روی دست چهره ها مشق می‌نویسد.
این فرونشست در رئالیتی شوها به دلیل فروش لودگی نه تنها کاهش نمی‌یابد بلکه با موج قابل توجهی جامعه را درگیر کرده و حتی سطح فرهنگ عمومی را تنزل می‌دهد.
آیا این اتفاق رسالت پلتفرم‌ها بود و ناظر آن یعنی صدا و سیما اهمیتی به این موضوع قائل نیست؟
