به گزارش باخیش،خبر به نقل از دیدگاه نیوز /لغو حضور تیم شهرداری مسجدسلیمان در لیگ برتر کشتی فرنگی، نه فقط یک تصمیم ورزشی نبود، بلکه زنگ خطر جدی برای آینده ورزش، مدیریت شهری و حتی اعتماد عمومی در این شهر است.
تیمی که با زحمت زیاد و حمایت بدنه اجتماعی و ورزشی مسجدسلیمان قهرمان لیگ برتر کشتی فرنگی کشور در سال ۱۴۰۳ شد و آماده حضور در لیگ برتر ۱۴۰۴ نیز شده بود، با یک تصمیم ناگهانی و پرحاشیه کنار گذاشته شد تا جای خود را به مقاومت البرز بدهد؛ تصمیمی که همه رد پای دخالت‌های غیر ورزشی را در آن می‌بینند.
فرماندار مسجدسلیمان که به‌جای نقش‌آفرینی در تقویت ظرفیت‌های اجتماعی و ایجاد وفاق بین نهادها، وارد زمین مناقشات شده، حالا متهم اصلی این تصمیم است. او با دخالت مستقیم در امور شهرداری و جلوگیری از تیم‌داری در لیگ برتر، نه تنها به اعتبار مجموعه مدیریت شهری ضربه زده، بلکه عملاً شأن ورزش خوزستان را هم زیر سؤال برده است.
سازمان لیگ همان زمان تاکید داشت که از شهرداری مسجدسلیمان ضمانت کتبی گرفته شده است که بدهی فصل گذشته خود را به کشتی‌گیرانش پرداخت کند و تنها در این صورت به این تیم اجازه شرکت در مسابقات داده می‌شود. شهرداری مسجدسلیمان نیز آمادگی کامل خود را جهت تسویه حساب مطالبات مالی سال گذشته اعلام کرده بود و هیچگونه منعی در رابطه با وصول بدهی های خود نداشت.
رییس هیات کشتی مسجدسلیمان نیز در گفتگو با ایسنا نیز با اشاره به ایجاد برخی مشکلات بر سر راه تیم‌داری شهرداری مسجدسلیمان قهرمان فصل گذشته لیگ برتر، گفت: هرگز ریالی از بودجه عمومی مسجدسلیمان هزینه این تیم نخواهد شد و برخی انتقادات در خصوص بودجه و استفاده از امکانات و منابع مالی شهری، بزرگ نمایی و غیر کارشناسی است.
عبدالله مرادی با بیان این که امکانات سخت افزاری کشتی در استان خوزستان بی‌نظیر است و هرکس چوب لای چرخ رو به حرکت کشتی بگذارد در زمین دشمن بازی می‌کند، ادامه داد: بعد از سال‌های متمادی که ورزش مسجدسلیمان در رکود عجیبی فرو رفته بود و تمام تیم های ورزشی این شهر یا از لیگ برتر حذف شده بودند یا کارشان به انحلال و انحطاط کشیده شده بود، به یکباره تیم کشتی شهرداری مسجدسلیمان با قهرمانی خود در لیگ برتر توانست تمامی رخوت‌ها و تاریکی‌ها را بزداید و کورسوی امیدی در بین جوانان و ورزش دوستان مسجدسلیمان به وجود آورد.
حال سؤال ساده مردم این است: اگر شهرداری‌ها و نهاد های مختلف در سراسر کشور تیم‌داری می‌کنند و در لیگ‌های مختلف حاضرند، چرا فقط در مسجدسلیمان «تیم‌داری» ناگهان تبدیل به «تخلف» می‌شود؟ چرا در شهری که به‌واسطه نفت، افتخار و پیشگامی‌اش در تاریخ ورزش ایران شناخته می‌شود و جزو اولین ها بوده، این‌گونه با روحیه ورزشی و غرور اجتماعی مردم بازی می‌شود؟
ورزش مسجدسلیمان همیشه محل وحدت بوده؛ از فوتبال، گلف و کاراته تا پرورش اندام و کشتی فرنگی، همیشه مردم را دور هم جمع کرده و شور و امید به شهر داده. اما حالا با یک امضا و یک تصمیم غیرمنطقی، همه این تلاش‌ها دود شد و رفت هوا.
این تصمیم نه بوی مدیریت می‌دهد، نه بوی دلسوزی؛ بلکه فقط بوی حذف، تخریب و کنترل سیاسی فضاهای مستقل را دارد.
فرماندار محترم شاید فراموش کرده که فرمانداری محل سیاست‌گذاری کلان شهرستان است، نه جای دخالت در باشگاه‌های ورزشی.
شاید لازم است استانداری خوزستان و حتی وزارت کشور به این پرونده ورود کنند، چون در این ماجرا فقط یک تیم حذف نشده، بلکه بخشی از غرور و هویت مسجدسلیمان از جدول لیگ برتر حذف شده است.
اگر «پروژه وفاق» در کشور واقعاً جدی است، بهتر است از مسجدسلیمان شروع شود؛ شهری که امروز بیش از هر زمان دیگری به وفاق، همدلی و عقلانیت در تصمیم‌گیری نیاز دارد — نه نفاق، دخالت و حذف.
امیر حیدری، سردبیر دیدگاه نیوز
